Het effect van het coronavirus op je eetstoornis | Eerste resultaten
Hoe beïnvloedt de uitbraak van COVID-19 patiënten met een eetstoornis? Dat is de vraag die wij samen met onze Amerikaanse collega’s van the University of North Carolina Chapel Hill wilden beantwoorden. In april hebben we jullie via deze blog benaderd voor dit onderzoek en daar is goed op gereageerd: meer dan 1.000 personen uit Amerika en Nederland hebben de vragenlijst ingevuld. De voorpublicatie van het volledige Engelstalige artikel kun je hier vinden. Wij geven je in deze blog advies op basis van de belangrijkste resultaten.
Houd de symptomen van je eetstoornis goed in de gaten. Een groot deel van de respondenten rapporteerde een toename in hun symptomen – vaker minder eten, meer eetbuien, meer compensatie-gedrag, de angst om niet te kunnen bewegen – gerelateerd aan COVID-19. Dit suggereert dat de (gevolgen van) de maatregelen om COVID-19 in te dammen wel degelijk van invloed kunnen zijn op je eetstoornis.
Probeer manieren te vinden om je thuis veilig te voelen en bevorder zo het herstel van je eetstoornis. Een groot aantal van de deelnemers gaf aan dat zij bezorgd waren voor verergering van hun eetstoornis door een gebrek aan structuur, sociale steun en het doorbrengen van meer tijd in een 'triggerende omgeving'. Je ervan bewust zijn dat deze factoren van invloed kunnen zijn op je eetstoornis is stap één. Hier zijn wat tips die je verder kunnen helpen:
- Vind structuur in je eetmomenten: eet en snack elke dag op dezelfde tijd
- Vraag een familielid of vriend om je te steunen tijdens eetmomenten (face-to-face of videobellen)
- Plan tijd met je vrienden, familie, mensen die je dierbaar zijn en doe het online als dat niet face-to-face kan
Blijf in contact met je behandelaar(s) en zoek hulp als je nu niet in behandeling bent. Het overgrote deel van de deelnemers die in behandeling zijn voor hun eetstoornis was overgestapt op online zorg (80% in Nederland). Aan de andere kant was er een groot deel dat aangaf momenteel niet in behandeling te zijn, terwijl zij wel symptomen ervaarden. Zelfs respondenten zonder enige symptomen rapporteerden dat zij zorgen hadden over een toename van hun symptomen. Daarom willen we benadrukken dat het belangrijk is om in contact te blijven met je huidige behandelaar(s) of om contact te zoeken bij je huisarts als je denkt dat je hulp nodig hebt.
Focus op de lichtpuntjes! Een bemoedigend deel van de respondenten (49% van de Amerikaanse en 40% van de Nederlandse) gaf aan dat de COVID-19 situatie tot positieve veranderingen had geleid. Terugkerende thema’s waren: meer verbondenheid/contact met familie en vrienden, meer sociale steun, meer tijd om tot rust te komen, meer motivatie om te herstellen. Enkele quotes:
"Ik breng meer tijd door met mijn familie en leer ze beter kennen."
"De rust, geen afspraken, geen verplichtingen. Ik voel me meer ontspannen."
"Bewust en dankbaar leven. Ik voel me gedwongen om aan het herstel van mijn eetstoornis te werken, en mijn mentale gezondheid op peil te houden."
Deze studie laat zien dat de COVID-19 situatie wel degelijk invloed heeft op patiënten met een eetstoornis. Dit lijkt veelal te maken te hebben met de gevolgen van de getroffen maatregelen om COVID-19 in te dammen. Gelukkig geven veel deelnemers ook positieve veranderingen aan. Om de langere-termijn effecten van COVID-19 te bestuderen hebben wij de huidige deelnemers gevraagd om mee te doen aan maandelijkse vervolgonderzoeken. Dit geeft ons hopelijk nog meer inzicht in de invloed van COVID-19 op patiënten met een eetstoornis.
Wij willen iedereen die heeft deelgenomen aan dit onderzoek hartelijk bedanken—zonder jullie was dit onderzoek niet mogelijk geweest!
Jet Termorshuizen & Eric van Furth
Gerelateerde blogposts
Reacties
Daar heeft het ook lang geduurd, maar ik heb sinds vorige week weer face to face contacten. Ik weet dat ze het nog niet bij alle cliënten doen, maar het wel aan het uitbreiden zijn. Ze kijken vooral naar wie het het eerst en het hardst nodig heeft. Ik ben daar zelf vrij open over geweest, omdat het bij mij op een gegeven moment echt ging opbreken en voor mentale verslechtering zorgde. Wellicht kan je zelf je zorgen bij je behandelaar aangeven?
W.b. die duur van 2 jaar therapie en dan uit behandeling. Ik schrok daar ook van. Onderschat de zorg van de zorgverzekeringen daarin niet. Instanties liggen bijna bij hen aan de ketting. Is echt extreem aan het worden. Zelfs bij organisaties (Human Concern) die eerst totaal anders werkten, gaan nu op de toer die zorgverzekeringen eisen. Dus max. 1,5-2 jaar in behandeling en dan doei. Belachelijk.
Dan gebeld worden dat ze je binnen een paar sessies weg willen hebben. Ach stik dan met die laatste paar sessies.
Dat was jaren geleden al. Omdat ik ook bij persoonlijkheid hulp moest hebben. Eerst beloven we doen het tegelijk, dan.plots stoplen bij de es-behandeling. Om vervolgens ook bij persoonlijkheid weggestuurd te worden.
Nu ben ik door corona opeens te oud voor de afdeling. Huh hoe dan? Ik laat mijn behandeling + verwerking niet vastleggen in een x aantal sessies. Ik regel het zelf wel weer.
Inderdaad, lichamelijke ziektes zijn meestal anders. Dan mag je wel blijven komen (meestal). Ben je als psychisch patient dan zo anders?
Bedankt voor je berichtje :-)
Het allerbelangrijkste: ik leerde relativeren. Deze crisis leerde me inzien hoe ik mezelf en mijn lichaam verwaarloosd had al die jaren die teveel/teweinig te eten.